lunes, septiembre 13, 2010

11/09/2010 - Subirats

Castell de Subirats.

La idea inicial era salir el mismo viernes pero casi a última hora, nos vemos con la obligación, más canina que moral, de posponer los planes de salir a escalar todo el fin de semana y dejarlos para un poco más adelante.

Olga y yo nos despertamos con un curioso dolor de cabeza compartido, almorzamos, paseamos un rato a quien nos ha castigado y finalmente nos ponemos en marcha. Furgo, carretera, peaje y poco después ya estamos aparcando en Subirats, donde no venía desde hace unos añitos y donde vuelvo gracias a la recomendación de Ruben.

Cuando llegamos el calor es intenso y aunque la aproximación es muy corta llegamos algo cansados, saludamos a tres chavales que hay por allí, nos acercamos hasta el Sector Cinema, que será todo para nosotros, y nos escondemos un rato a la sombra de un pequeño arbusto. Los planes son hacer las tres vías cortas del final para que Olga siga jugando a aprender de estos mundos verticales.

Para empezar me meto en Parellada IV. Olga la repite en Tope Rope pero se acaba colgando antes de llegar a la reunión. La siguiente que hacemos es Xarel·lo IV. Olga se mete pero la entrada la tira para atrás y le cuesta varios intentos hasta que encontramos el método para superar esos primeros pasos.

Me meto en Macabeu V y Olga prefiere no probarla y vuelve a pelearse con Xarel·lo. Esta vez, con la secuencia memorizada ya no tiene ningún problema para llegar a la reunión. Ganas no le faltan y también vuelve a repetir Parellada y otra vez vuelve a llegar a la reunión sin demasiado esfuerzo.

Se va haciendo tarde y el sol que nos ha castigado todo el día se empieza a esconder detrás de las paredes, iluminando el castillo de Subirats.

Nos movemos al principio del sector y nos decidimos por Pilar ilegal V, que es cortita y tiene muy buena pinta. La verdad es que me ha costado más de lo que esperaba y aunque un poco cagadillo, llego a la reunión con solo un par de apretones.

Engaño a Olga...o se deja engañar y ella también la prueba. Intenta por un lado, por el otro y después de un rato de lucha acaba claudicando y se baja. Me vuelvo a meter para desmontarla y esta vez, aunque sigo sin encontrarla fácil, me cuesta un poco menos.

Cansados, sedientos y hambrientos damos el día por concluido. El domingo volveremos a salir a escalar. Charlamos un buen rato, disfrutando de la tranquilidad e intentando arreglar el mundo y nos volvemos para casa a por unas merecidas cervecillas.

2 comentarios:

Mingo dijo...

Salva felicitats per l'activitat. Aneu al Piri? T'ho pregunto pq si aneu, malgrat la calor vindré

salva dijo...

Senyor Mingo, hola xaval!!!!

I tant que anirem...bueno jo si. Ahir ja vaig anar a donar de menjar als mosquits i avui repetiré per si algún es va quedar amb gana.

Fa massa calor però el fanatisme pot més i hi han moltes ganes de tornar a començar els entrenaments i mirar de treure profit.

Fins ara